Piwonie, to jedne z najpiękniejszych kwiatów, jakie zakwitają w naszych ogrodach. Przybyły do Europy z Japonii oraz Chin, gdzie znano i uprawiano je od bardzo dawna. Tam też do dzisiaj są symbolem powodzenia, dostatku, szczęścia i pomyślności.
Piwonie - odmiany ogrodowe
 Piwonia 'Władysława' to polska odmiana o kwiatach typu japońskiego. Zewnętrzne płatki różowe, wewnętrzne drobne, w kontrastowym, żółto kremowym kolorze.  Ogromne, pełne i pięknie pachnące różami kwiaty, późnej polskiej piwonii 'Ursynów'.  Również ogromne kwiaty posiada piwonia 'Profesor Wójcicki'. Ciemnoróżowe, pełne kwiaty tej piwonii są urozmaicone wewnątrz kielicha żółtymi pręcikami.  Delikatna i niemal eteryczna, kremowobiała polska odmiana piwonii 'Ewelina', o kwiatach typu japońskiego.  Piwonia 'Jadwiga' jest kolejną polską odmianą, pachnącą, o półpełnych, różowych kwiatach, z powcinanymi brzegami. |
Rodzaj piwonia to ok. 35 gatunków roślin, z czego
zdecydowaną większość stanowią byliny, a tylko kilka to niewielkie
krzewy. Spośród licznej grupy gatunków, można wymienić chociażby majową piwonię lekarską (Paeonia officinalis), piwonię drzewiastą (Paeonia suffruticosa), piwonię Wittmanna (Paeonia wittmanniana), kwietniowo-majową, botaniczną piwonię Młokosiewicza (Paeonia Mlokosewitschii) czy też piwonię delikatną (Paeonia tenuifolia). Jednak w zdecydowanej większości naszych ogrodów, spotykana jest przede wszystkim piwonia chińska (Paeonia lactiflora). To właśnie ten gatunek posiada najwięcej różnorodnych ogrodowych odmian mieszańcowych, których z roku na rok ciągle przybywa.
Główną ozdobą piwonii są oczywiście kwiaty, które u piwonii
mogą być pojedyncze, pełne lub półpełne, a zakres barw to różne
odcienie różu, czerwieni i bieli. Bywają też piwonie żółte, ale te nie
są często spotykane w naszych ogrodach (np. piwonia Młokosiewicza).
Zdarzają się też odmiany dwubarwne, w których np. drobne, wewnętrzne
płatki są w zdecydowanie innym kolorze niż duże, zewnętrzne (np. odm.
'Władysława', 'Ursyn Niemcewicz').
Kwitnienie piwonii chińskich przypada na czerwiec. Odmiany wczesne zaczynają kwitnienie na początku miesiąca, natomiast zaraz po nich rozwijają kwiaty odmiany średnio wczesne. Pod koniec czerwca zakwitają piwonie późne. Terminy te jednak mogą się nieco zmieniać, gdyż w znacznym stopniu są uzależnione od pogody w danym roku.
Wśród dużego bogactwa odmian piwonii, warto zwrócić uwagę na te rodzime, które są sprawdzone w naszych warunkach klimatycznych. Polskie odmiany piwonii posiadają wdzięczne nazwy pochodzące od tradycyjnych imion żeńskich, np. takie przepiękne odmiany jak piwonia 'Krystyna' (pękaty, pełny i duży kwiat w ciemnoróżowym kolorze, odm. późna), 'Barbara' (kolor kwiatu różowy, zewnętrzne płatki duże, środek wypełniony sporą ilością drobnych płatków – odm. średnio wczesna), 'Ewelina'(kremowobiałe płatki zewnętrzne, pełny środek z drobnych, kremowych płatków, z żółtym cieniowaniem), 'Hania' (pełny kwiat, w klasycznie różowym kolorze), 'Jadwiga' (bladoróżowe, półpełne kwiaty, o przyjemnym zapachu) czy bardzo ciekawie ubarwiona 'Władysława' (piękne różowe płatki zewnętrzne, pełny środek z drobnych, żółto kremowych płatków).
Do innych piękności wśród polskich piwonii należą również: piwonia 'Profesor Wójcicki' (wielkie, pełne, różowe kwiaty, z żółtymi pręcikami wewnątrz korony) oraz późna odm. 'Ursynów' o wielkich, pękatych i pełnych kwiatach w różowym kolorze i oszałamiająco pięknym, różanym zapachu. Wymieniłam tu jedynie kilka polskich, sprawdzonych odmian, ale jest ich oczywiście znacznie więcej i myślę, że każdy miłośnik tych wspaniałych, urokliwych kwiatów na pewno znajdzie wśród nich coś dla siebie.
Kwitnienie piwonii chińskich przypada na czerwiec. Odmiany wczesne zaczynają kwitnienie na początku miesiąca, natomiast zaraz po nich rozwijają kwiaty odmiany średnio wczesne. Pod koniec czerwca zakwitają piwonie późne. Terminy te jednak mogą się nieco zmieniać, gdyż w znacznym stopniu są uzależnione od pogody w danym roku.
Wśród dużego bogactwa odmian piwonii, warto zwrócić uwagę na te rodzime, które są sprawdzone w naszych warunkach klimatycznych. Polskie odmiany piwonii posiadają wdzięczne nazwy pochodzące od tradycyjnych imion żeńskich, np. takie przepiękne odmiany jak piwonia 'Krystyna' (pękaty, pełny i duży kwiat w ciemnoróżowym kolorze, odm. późna), 'Barbara' (kolor kwiatu różowy, zewnętrzne płatki duże, środek wypełniony sporą ilością drobnych płatków – odm. średnio wczesna), 'Ewelina'(kremowobiałe płatki zewnętrzne, pełny środek z drobnych, kremowych płatków, z żółtym cieniowaniem), 'Hania' (pełny kwiat, w klasycznie różowym kolorze), 'Jadwiga' (bladoróżowe, półpełne kwiaty, o przyjemnym zapachu) czy bardzo ciekawie ubarwiona 'Władysława' (piękne różowe płatki zewnętrzne, pełny środek z drobnych, żółto kremowych płatków).
Do innych piękności wśród polskich piwonii należą również: piwonia 'Profesor Wójcicki' (wielkie, pełne, różowe kwiaty, z żółtymi pręcikami wewnątrz korony) oraz późna odm. 'Ursynów' o wielkich, pękatych i pełnych kwiatach w różowym kolorze i oszałamiająco pięknym, różanym zapachu. Wymieniłam tu jedynie kilka polskich, sprawdzonych odmian, ale jest ich oczywiście znacznie więcej i myślę, że każdy miłośnik tych wspaniałych, urokliwych kwiatów na pewno znajdzie wśród nich coś dla siebie.
Uprawa piwonii
Piwonia to piękny kwiat, ale
niestety dość wymagający. Roślina jest byliną, więc może rosnąć przez
wiele lat na tym samym miejscu. Poza tym nie bardzo lubi przesadzania,
więc tym bardziej powinniśmy zadbać o odpowiednie dla niej warunki
środowiskowe w miejscu sadzenia. Zacznijmy zatem od doboru właściwego
miejsca oraz stanowiska.
Stanowisko uprawy
Najwłaściwszym stanowiskiem uprawy piwonii będzie miejsce ciepłe i słoneczne, ma to bowiem dość istotny wpływ na jakość i ilość kwiatów. Piwonie zakwitają na ogół w trzecim roku po posadzeniu, a do zawiązania pąków kwiatowych potrzebują zimowego spoczynku i chłodu. Są też odporne na mróz, mimo to w pierwszych 2-3 latach od wsadzenia, warto jest przed zimą zabezpieczyć je ściółką, gdyż zbyt niskie temperatury łatwo mogą uszkodzić młode karpy.
Gleba, podlewanie
Piwonie wykształcają długie, walcowate korzenie, w związku z czym nie powinny rosnąć na glebach ciężkich i podmokłych, gdyż będą na nich zagniwać i chorować. Jednak przesuszania też nie tolerują, dlatego należy pamiętać o regularnym podlewaniu, szczególnie w okresie suchej wiosny. Aby ograniczyć parowanie wody i rozwój chwastów, dobrze jest krzaczki ściółkować korą ogrodową. Piwonie najlepiej będą się czuły na glebie żyznej, dość przepuszczalnej i głęboko uprawionej. Odpowiedni dla nich odczyn gleby to średniokwaśny (pH 5-6), choć na zasadowych też sobie poradzą.
Stanowisko uprawy
Najwłaściwszym stanowiskiem uprawy piwonii będzie miejsce ciepłe i słoneczne, ma to bowiem dość istotny wpływ na jakość i ilość kwiatów. Piwonie zakwitają na ogół w trzecim roku po posadzeniu, a do zawiązania pąków kwiatowych potrzebują zimowego spoczynku i chłodu. Są też odporne na mróz, mimo to w pierwszych 2-3 latach od wsadzenia, warto jest przed zimą zabezpieczyć je ściółką, gdyż zbyt niskie temperatury łatwo mogą uszkodzić młode karpy.
Gleba, podlewanie
Piwonie wykształcają długie, walcowate korzenie, w związku z czym nie powinny rosnąć na glebach ciężkich i podmokłych, gdyż będą na nich zagniwać i chorować. Jednak przesuszania też nie tolerują, dlatego należy pamiętać o regularnym podlewaniu, szczególnie w okresie suchej wiosny. Aby ograniczyć parowanie wody i rozwój chwastów, dobrze jest krzaczki ściółkować korą ogrodową. Piwonie najlepiej będą się czuły na glebie żyznej, dość przepuszczalnej i głęboko uprawionej. Odpowiedni dla nich odczyn gleby to średniokwaśny (pH 5-6), choć na zasadowych też sobie poradzą.
Sadzenie piwonii
Dla zakwitnięcia piwonii najważniejsza jest głębokość
sadzenia. Ponad pąkami wyrastającymi z karp, nie może znajdować się
więcej niż 3 - 5 cm podłoża. Jeśli posadzimy piwonie
głębiej, nie będą kwitły. Nie będą również dobrze kwitły w miejscach
cienistych lub jeśli będą miały zbyt dużą konkurencję o składniki
pokarmowe z innymi wymagającymi roślinami, rosnącymi w ich pobliżu, np. z
krzewami.
Przed wsadzeniem rośliny, należy wykopać odpowiedni dołek, którego dno warto wzbogacić obornikiem lub kompostem, lekko mieszając nawóz z istniejącym podłożem. Nawożenie kontynuujemy w kolejnych latach uprawy, gdyż piwonie mają dość duże wymagania pokarmowe.
Przed wsadzeniem rośliny, należy wykopać odpowiedni dołek, którego dno warto wzbogacić obornikiem lub kompostem, lekko mieszając nawóz z istniejącym podłożem. Nawożenie kontynuujemy w kolejnych latach uprawy, gdyż piwonie mają dość duże wymagania pokarmowe.
Zapamiętaj! Piwonie
bylinowe sadzi się płytko, tak aby oczka z których wyrosną pędy,
znalazły się 3-5 cm pod ziemią. Piwonie posadzone za głęboko, mogą nie
kwitnąć nawet parę lat. Z tego samego powodu piwonii nie należy
ściółkować zbyt grubą warstwą ściółki.
Rozmnażanie piwonii
Kiedy już posiadamy w ogrodzie piękną i dużą,
rozkrzewioną piwonię, ale jej kwitnienie staje się słabsze, niż w
poprzednich latach, najwyższy czas na zmianę miejsca. Przy tej okazji
możemy też rozmnożyć roślinę, gdyż najpopularniejszym na to sposobem
jest właśnie podział kilkuletnich karp piwonii.
Rozmnażanie piwonii bylinowych przez podział karp wykonujemy pod koniec lata, na przełomie sierpnia i września. W tym celu roślinę przeznaczoną do rozmnożenia należy wykopać, zachowując jak największą ilość korzeni i po oczyszczeniu z nadmiaru ziemi ostrym narzędziem, podzielić karpę tak, by pojedyncza sadzonka nie miała mniej niż 3 - 4 pąki. Im bowiem będzie większa, tym szybciej i obficiej zakwitnie.
Możliwe jest też rozmnażanie piwonii z nasion, choć w warunkach amatorskich jest to znacznie trudniejsze i wymaga więcej cierpliwości (piwonie z siewu zakwitną nie wcześniej jak po 5-7 latach), a uzyskane rośliny mogą nie powtórzyć cech rośliny matecznej. Nasiona piwonii zbiera się od sierpnia do września i przechowuje przez zimę w wilgotnym piasku, w temp. 1-5°C. Wiosną wysiewa się je na rozsadniku. Niektórzy praktykują też wysiewanie nasion od razu po zbiorze.
Piwonie drzewiaste można rozmnażać także przez szczepienie w klin na korzeniach piwonii chińskiej lub lekarskiej. Zabieg ten można wykonać na początku września lub zimą. Zaszczepione rośliny sadzi się na tyle głęboko aby miejsce szczepienia znalazło się pod ziemią. Na zimę dołuje je się w inspekcie lub przechowuje w jasnej i chłodnej piwnicy. Ponieważ jednak szczepienie jest dość skomplikowanym zabiegiem i często kończy się niepowodzeniem, w uprawie amatorskiej łatwiejsze będzie rozmnażanie piwonii drzewiastej poprzez oddzielanie, samodzielnie ukorzenionych, odrastających pędów bocznych.
Rozmnażanie piwonii bylinowych przez podział karp wykonujemy pod koniec lata, na przełomie sierpnia i września. W tym celu roślinę przeznaczoną do rozmnożenia należy wykopać, zachowując jak największą ilość korzeni i po oczyszczeniu z nadmiaru ziemi ostrym narzędziem, podzielić karpę tak, by pojedyncza sadzonka nie miała mniej niż 3 - 4 pąki. Im bowiem będzie większa, tym szybciej i obficiej zakwitnie.
Możliwe jest też rozmnażanie piwonii z nasion, choć w warunkach amatorskich jest to znacznie trudniejsze i wymaga więcej cierpliwości (piwonie z siewu zakwitną nie wcześniej jak po 5-7 latach), a uzyskane rośliny mogą nie powtórzyć cech rośliny matecznej. Nasiona piwonii zbiera się od sierpnia do września i przechowuje przez zimę w wilgotnym piasku, w temp. 1-5°C. Wiosną wysiewa się je na rozsadniku. Niektórzy praktykują też wysiewanie nasion od razu po zbiorze.
Piwonie drzewiaste można rozmnażać także przez szczepienie w klin na korzeniach piwonii chińskiej lub lekarskiej. Zabieg ten można wykonać na początku września lub zimą. Zaszczepione rośliny sadzi się na tyle głęboko aby miejsce szczepienia znalazło się pod ziemią. Na zimę dołuje je się w inspekcie lub przechowuje w jasnej i chłodnej piwnicy. Ponieważ jednak szczepienie jest dość skomplikowanym zabiegiem i często kończy się niepowodzeniem, w uprawie amatorskiej łatwiejsze będzie rozmnażanie piwonii drzewiastej poprzez oddzielanie, samodzielnie ukorzenionych, odrastających pędów bocznych.
Choroby i szkodniki piwonii
Aby uchronić piwonie przed zagrożeniem ze strony
chorób grzybowych oraz niepotrzebnym wytwarzaniem nasion, należy usuwać
przekwitłe kwiatostany. Roślinom mogą zagrażać nie tylko choroby grzybowe piwonii
(szara pleśń, szara plamistość liści), ale również nicienie, powodujące
więdnięcie liści (węgorek chryzantemowiec) czy choroby wirusowe
objawiające się np. żółtymi plamkami na liściach.
Piwonie na kwiat cięty
Kwiaty piwonii nie tylko mogą zdobić
grządki w naszym ogrodzie, ale nadają się też znakomicie do wazonu.
Przy czym należą one do tych roślin, których kwiaty można ścinać w fazie
wybarwionego pąka, gdyż zdołają się rozwinąć również w naczyniu z wodą.
Pamiętajmy tylko o tym, aby ścinając kwiaty, nie pozbawić rośliny zbyt
dużej ilości liści. Dlatego nie wycinajmy wszystkich kwiatów na raz z
całą łodygą do ziemi. Zostawmy nieco liści na łodydze od dołu, gdyż
inaczej możemy zbytnio osłabić karpę, co również może w przyszłości
skutkować słabym kwitnięciem.
(Źródło: http://poradnikogrodniczy.pl/piwonie-uprawa-i-najlepsze-odmiany.php autor: Katarzyna Józefowicz )
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz