Róże w ogrodzie - o uprawie i pielęgnacji

Już w czasach starożytnych róże okrzyknięto królowymi kwiatów,
a po dzień dzisiejszy kwiaty te są symbolem miłości
i wyrazem uwielbienia dla piękna kobiet.

Róże są jednymi z najczęściej uprawianych krzewów ogrodowych. O ich niezwykłej popularności zadecydował ogromny wybór kolorów i kształtów kwiatów, a także dostępność odmian o różnym pokroju, sile wzrostu i zastosowaniu. Co sprawia, że jedne róże ogrodowe wspaniale kwitną i bujnie rosną, a inne niedomagają i łatwo zapadają na choroby? Poznaj sekrety uprawy róż oraz najlepsze odmiany róż do uprawy w ogrodzie.

 

Róże - historia uprawy

Kwiaty róż od wieków są symbolem męskiego uwielbienia dla kobiecego piękna. Antyczni Grecy uważali róże za symbol Afrodyty, bogini miłości, a Safona, najpopularniejsza poetka starożytnej Grecji, nazwała różę królową kwiatów i po dzień dzisiejszy ten przydomek róży nie opuścił. Na masową skalę róże uprawiano w starożytnym Rzymie, a ich kwiaty były używane do ozdabiania wielu uroczystości. Gdy lokalna produkcja nie wystarczała, zaczęto sprowadzać róże m. in. z Północnej Afryki. Na Dalekim Wschodzie z kwiatów róż wytwarzano niezwykle cenny olejek różany. Róże opiewali też trubadurzy, średniowieczni poeci i muzycy francuscy. Kwiaty te znajdowały się na herbach angielskich rodów, a cesarzowa Józefina, pierwsza żona Napoleona, w swej posiadłości we francuskim Malmaison prowadziła legendarny ogród różany, w którym zgromadziła ponad 200 odmian róż (ponoć były to wszystkie wówczas znane). Dziś wszystkich odmian róży jest tak wiele, że niemal nie sposób wszystkich poznać. Dla ułatwienia klasyfikacji róże podzielono na grupy, uwzględniając ich pokrój, kwitnienie i możliwości zastosowania w ogrodach.

Magiczna Siła SUBSTRAL do RÓŻ

 

Róże ogrodowe - odmiany i grupy

Na świecie występuje ponad 200 dzikich gatunków róż oraz ponad 20 tys. szlachetnych odmian róż. Krzewy róż mają rozmaitą wielkość i zróżnicowany pokrój - od kilkunastocentymetrowych odmian miniaturowych po odmiany wysokie - kilkumetrowe, o pędach wyprostowanych albo przewisających. U większości róż na łodygach występują kolce. Liście są błyszczące lub matowe, w wielu odcieniach zieleni, niekiedy też czerwonawe, często pokryte srebrzystym nalotem woskowym. Kwiaty mają średnicę od kilku milimetrów do kilkunastu centymetrów i mogą być osadzone pojedynczo lub zebrane w kwiatostany. Płatki są jednobarwne lub dwubarwne i nierzadko zmieniają odcień w miarę przekwitania.

Ze względu na dużą różnorodność tych krzewów, w zależności od siły wzrostu i ich budowy, róże podzielono na kilka grup. Nas oczywiście najbardziej interesują te, najlepiej nadające się do uprawy ogrodowej, czyli uogólniając - róże ogrodowe. Do takich można bez wątpienia zaliczyć najładniej kwitnące róże wielkokwiatowe, oraz posiadające ładny krzaczasty pokrój i wytwarzające wiele kwitów na pędzie - róże rabatowe. Posiadacze dużych ogrodów mogą wybrać coś dla siebie wśród róży parkowych, a przy pergolach, płotkach czy murkach mogą wspinać się róże pnące. Oto szczegóły dotyczące każdej z tych grup oraz możliwości ich zastosowania w ogrodach.

Wśród róż wielkokwiatowych warto zwrócić uwagę na polską odmianę 'Fryderyk Chopin'. Jest to róża o pełnych, kremowobiałych kwiatach, osiągających duże rozmiary. Polecana dla osób szukającyh róż łatwych w uprawie. Do ogrodów najczęściej polecane są róże rabatowe. Wśród odmian należących do tej grupy, warto zwrócić uwagę na takie jak "Bonica 82". Róża ta kwitnie obficie od lata do jesieni. Kwiaty pełne, ciemno różowe w środku, jaśniejsze w kierunku brzegu, lekko pachnące. Odmiana bardzo odporna i tolerancyjna na niesprzyjające warunki i gleby. Wyróżniona wieloma odznaczeniami. Róża parkowa 'Westerland' tworzy bardzo duże kwiaty (do 12 cm średnicy) o bardzo ciekawej barwie - morelowe z różowym odcieniem. Odmiana odznaczana wieloma prestiżowymi nagrodami. Cechuje ją tolerancja na gorące, mocno nasłonecznione stanowiska, odporność płatków na działanie deszczu i brak szczególnych wymogów pielęgnacyjnych, co czyni ją idealną dla początkujących ogrodników.

Róże wielkokwiatowe - to róże o największych i najpiękniejszych kwiatach, w dużej mierze mieszańce herbatnie. Bez wątpienia jest to najliczniejsza grupa róż. Kwiaty róż wielkokwiatowych często mają delikatny, przyjemny zapach i są zwykle osadzone pojedynczo na łodydze. Nadają się na bukiety i wiązanki okolicznościowe, czyli to te róże, które najczęściej kupujemy w kwiaciarniach jako kwiaty cięte. Możliwości ich uprawy w ogrodach ograniczają niestety dość wygórowane wymagania uprawowe.

Skoro zatem nie róże wielkokwiatowe, to które inne sprawdzą się najlepiej jako róże do ogrodu?

Róże rabatowe - określane również jako wielokwiatowe, jest to duża grupa odmian, z których można tworzyć długo kwitnące rabaty albo niskie żywopłoty. Róże z tej grupy charakteryzuje to, że na jednym pędzie wytwarzają od kilku do kilkudziesięciu kwiatów. To grupa róż najpowszechniej sadzona w ogrodach, a niezbyt duże rozmiary różanych krzewów z tej grupy, pozwalają sadzić je nawet na niewielkich rabatach z kwiatami i krzewami ogrodowymi. W zależności od odmiany mają od 20 do 100 cm wysokości.

Róże pnące - do tej grupy zalicza się odmiany róż o długich, wiotkich pędach, które mogą być rozpinane na podporach. Chociaż nie wytwarzają organów czepnych, sprawiają wrażenie pnączy. Pomimo, że w naszym klimacie często przemarzają, są chętnie sadzone ze względu na swój efektowny wygląd - mogą zdobić ściany domów, bramki, piąć się po pergolach lub trejażach.

Róże parkowe - są to krzewy o sztywnych prostych pędach, które silnie się rozgałęziają i dorastają do 2-3 m wysokości. Odznaczają się odpornością na choroby i szkodniki, nie wymagają prawie żadnej pielęgnacji, są odporne na mrozy i dobrze rosną na słabej glebie. Kwitną bardzo obficie raz lub dwa razy w sezonie. Ze względu na swe rozmiary (dorastają do 2,5 m) nadają się głównie do dużych ogrodów, gdzie można je sadzić pojedynczo na trawniku lub w szpalerze, tworząc kwitnący żywopłot.

Róże pienne - są to odmiany szczepione na pniu (podkładce), inaczej zwane też "drzewkami różanymi". Otrzymuje się je przez szczepienie odmian szlachetnych z różnych grup na specjalnie przygotowanym pędzie róży dzikiej. Można je posadzić nawet w małym ogrodzie lub uprawiać w pojemniku. Nadają się do zaakcentowania miejsca, na które chcemy zwrócić szczególną uwagę, doskonałe na balkony i tarasy.

Róże okrywowe - są dość mało znane, chociaż ich zastosowanie może być duże. Róże te silnie się krzewią i szybko przykrywają powierzchnię ziemi, tworząc gęste zarośla, obficie kwitnące latem. Są odporne na mróz, złe warunki klimatyczne i choroby.

Róże miniaturowe - krzewy te osiągają niewielkie rozmiary (od 20 do 30 cm wys.) i mają drobne kwiaty, o średnicy około 2,5 cm. Można je uprawiać w mieszkaniu, a także w ogródkach, na balkonach oraz na kwiat cięty. Uprawiane w domu jako rośliny doniczkowe, po przekwitnięciu można przesadzić do ogrodu, lekko je przycinając. Ładnie wyglądają na rabatach czy skalniaku.

BIOPON DO RÓŻ 3KG

 

Róże - uprawa i wymagania

Wymagania glebowe
Róże nie są bardzo wymagające - udają się na glebach gliniasto-piaszczystych, lekkich, przepuszczalnych z dużą zawartością próchnicy o odczynie pH 6-7, i nie podmokłych.

Nawożenie róż
Aby krzewy były dorodne i obficie kwitły, trzeba je regularnie zasilać jednym z nawozów wieloskładnikowych, zawierających min. azot i potas. Dzięki popularności tych kwitnących krzewów w sklepach jest duży wybór specjalistycznych nawozów, nadających się do zastosowania w uprawie róż. Pamiętajmy jednak aby od drugiej połowy sierpnia zaprzestać nawożenia azotem. Nawożenie azotem w późniejszym terminie powoduje, iż hamowane jest drewnienie pędów, przez co mogą one przemarzać w okresie zimowym.

Ściółkowanie róż
Pielęgnacja róż będzie łatwiejsza, jeżeli podłoże wyściółkujemy torfem, substratem popieczarkowym lub korą sosnową. Ściółkę rozkłada się warstwą kilkucentymetrową, po wcześniejszym zastosowaniu nawozów mineralnych i spulchnieniu gleby.

Stanowisko, nasłonecznienie
Róże są roślinami światłolubnymi, stanowisko powinno być nasłonecznione, chociaż nie upalne.

Sadzenie róż
Sadzenie róż najlepiej przeprowadzić jesienią - od połowy października do mrozów lub wiosną (przez cały kwiecień). Krzewy powinny być posadzone tak, aby miejsce szczepienia było na poziomie ziemi (na glebach piaszczystych może być nieco głębiej, a na gliniastych nieco powyżej powierzchni). W przypadku sadzenia jesienią, posadzone krzewy należy zabezpieczyć przed przemarznięciem, usypując kopczyk z ziemi o wys. 20 - 25 cm. Podobnie należy postąpić z różami piennymi, okrywając ich koronę (w miejscu okulizacji) po przygięciu do ziemi, lub nie przyginając obwiązać koronę słomą czy igliwiem.

 

Cięcie róż

Wiosną, gdy ziemia rozmarznie i minie obawa większych spadków temperatury, zdejmujemy osłony zimowe, rozgarniamy ziemię z kopczyków i przystępujemy do cięcia róż. Należy przycinać przede wszystkim róże bukietowe i wielkokwiatowe. Przycina się wszystkie pędy na 3 lub 4 oczka. Niskie cięcie spowoduje, że krzew będzie ładnie rozgałęziony, gęsty i foremny. Róże pienne tnie się podobnie jak krzewiaste, zwracając uwagę na uformowanie korony. Róże rabatowe i pnące wymagają jedynie prześwietlenia, usunięcia chorych czy przemarzniętych pędów. Poza cięciem wiosennym, w czasie okresu wegetacji należy usuwać dzikie pędy wyrastające z podkładki. Odrosty takie usuwa się tuż przy korzeniu. Rosną one bardzo szybko i osłabiają krzew. Wszystkie pędy przycina się ostrym sekatorem, lekko ukośnie w odległości ok. 5 cm. od oczka skierowanego na zewnątrz korony. Rany po cięciu powinno się posmarować maścią ogrodniczą lub farbą emulsyjną z dodatkiem fungicydu (środka grzybobójczego).

 

BIOPON DO RÓŻ PŁYNNY 1L

Rozmnażanie róż

Róże rozmnaża się trzema sposobami - poprzez sadzonkowanie, okulizując na podkładce lub przez nasiona. Sadzonkowanie jest najłatwiejszą metodą, jednakże aby otrzymać gotową roślinę potrzeba aż trzech lat (wyjątkiem są róże miniaturowe, u których okres ten jest krótszy). Wiele róż można rozmnażać z sadzonek zdrewniałych, chociaż zróżnicowany jest procent ich ukorzenienia się. Na terenach, na których panują ostre zimy, poleca się rozmnażanie przez sadzonki półzdrewniałe. Aby przygotować taką sadzonkę, pod koniec lata, po przekwitnięciu, wybiera się dojrzałe pędy boczne, które są jeszcze zielone. Robi się z nich sadzonki długości około 10 cm. Następnie umieszcza się je w głębokich doniczkach wypełnionych piaszczystym podłożem (równe części torfu i piasku). Aby ułatwić ukorzenianie się sadzonek, przed posadzeniem warto je zanurzyć w ukorzeniaczu.

Doniczki z sadzonkami przykrywa się folią i przechowuje w chłodnym, zabezpieczonym przed mrozem pomieszczeniu. Wiosną ukorzenione sadzonki sadzi się na zagon.

(Artykuł z serwisu poradnikogrodniczy.pl)